Dit werkt omdat programma objecten en reflecties nooit het fysieke pad opslaan van een bestand of map, maar alleen zijn ingang. Wanneer de WPS het volledige pad nodig heeft, wordt het stukje bij beetje opgebouwd uit de ingangen van ieder deel van het pad.

De WPS start door te kijken in de tabel naar de bestandsingang dat het van het programma object of reflectie krijgt. De toegang tot die ingang levert de bestandsnaam (zoals weergegeven in de "Korte naam" kolom van xfix), tezamen met de ingang van de ouder map die dat bestand bevat. De WPS kijkt dan naar de naam van de ingang van de ouder-map, haalt zijn naam op, en voegt die (tezamen met een backslash) toe aan het begin van het pad. Dan gaat hij naar de ouder van de ouder... enz., totdat de root-map van het station is bereik.

Dit heeft verschillende voordelen:

• Alleen de korte naam moet in de OS2SYS.INI worden opgeslagen, wat ruimte bespaard.
• Veel belangrijker, dit is een zeer effici‰nt wanneer bestanden of mappen worden verplaatst omdat alleen de ouder ingang van het object dat is verplaatst moet worden bijgewerkt. Omdat alle sub-objecten van het verplaatste onderwerp alleen een ouderingang bevatten, is de volgende keer de volledige naam nodig, het kan op de juiste wijze met het nieuwe pad worden gebouwd.

Helaas, heeft dit ook enige nadelen:

• De WPS zelf wist nooit ingangen, zelfs als de bestanden of mappen waar ze naar verwijzen gewist zijn.
• De WPS maakt ingangen voor bestanden die nooit zullen worden gebruikt door programma objecten of reflecties (zoals DLL's of ZIP bestanden).
• Fouten en/of crashes in de WPS kunnen de ingangen tabel beschadigen, daarbij u achterlatend met duplicaat toegangen voor een ingang, toegangen die verwijzen naar een fout bestand of map, enz.